السلام علیک یا ابا عبد الله الحسین

قیام امام حسین علیه السلام که وارث ابراهیم و موسی و محمد صل الله علیه و آله استبا قیام انبیاء این وجوه مشترک را دارد:

1-هردو برای خدای قیام کردند.

2-قرآن قیام ابراهیم و موسی را الگو واسوه معرفی میکند و امام حسین این الگو را ملاک خویش قرار میدهد.

3- بعضی از انبیا شبانه از وطن خود سر به صحرا گذاشتند امام حسین نیز شبانه مدینه را ترک گفت.

4-هردو اهل البیت و خانواده خود را به همراه داشتند.

و…

ما ز کعبه رو به سوی کربلا خواهیم کرد کربلا را قبله اهل ولا خواهیم کرد

هدایت از جمله وظایف هر پیشوا و رهبری است، مخصوصا پیشوایی که برگزیده آفریدگار و منصوب از سوی الله باشد، چنین شخصی به طور قطع مصون از هر نوع خطا و لغزش است و به قول متون حدیثی دارای عصمت است، بدیهی است شخصی که خود معصوم است سعی میکند افراد تحت ولایت خود را به بهترین نحو هدایت کند، پیشوای اول ما شیعیان حضرت علی بن ابی الطالب علیه السلام است، که در عدالت شهره آفاق است.آن حضرت تمام سعی خود را برای هدایت بشر به کار بست، آن حضرت طبق فرموده رسول اکرم صل الله علیه وآله ((یا علی اگر یک نفر به دست تو هدایت شود ثواب آن بیش از آن چیز هایی است که خورشید بر آنها میتابد(داستانهای پیامبران در کلیات شمس)))ارزش کار خود را به خوبی میدانست و به همین دلیل با دل و جان به وظیفه هدایتگری خود میپرداخت.اگر رهبران و پیشوایان جوامع امروزی به نقش خود در هدایت انسانها پی ببرند بی شک نوع بشر به سعادتی که خداوند وعده داده است خواهند رسید.

در محیط خانه و اجتماع برجسته ترین نقش ، نقش تربیتی مادر است ،مادرحایز اهمیت ویژه ای در تربیت فرزند است کودک مهمترین سالهای تکوین شخصیت خود را در محیط انس والفت با او می گذراند و این سال ها فرصت کم نظیری برای اکتساب عادات و صفات و سایر ویژگی های رفتاری ازمادر است ، سرنوشت فرزند در دست مادر است چنانچه در حدیثی از پیامبر (ص)آمده است :
قال رسول الله (ص) :
السَعید من َسِعدَ فِی بطنِ امّه و الشَقِیّ مَن شَقِیَ فِی بطن امّه
خوشبخت کسی است ؛ که در رحم مادرش خوشبخت می شود ، و بد بخت کسی است ؛ که در رحم مادرش بد بخت می شود.
مرحوم فیض علیه الرحمه در تفسیر صافی ذیل آیه شریفه:
هو الذّی یصوّرکم فی الارحام کیف یشاء - سوره آل عمران ؛ آیه 6
روایتی نقل می کند ، که برای همه مخصوصاً مادرها و پدرها تکان دهنده است ،ایشان می فرماید:
وقتی دو ملک مصّور می آیند، تا صورت بچه را به تصویر بکشند . خطاب می شود ، ای دو ملک تغییر وی؛ سرنوشت او را تغییرمی دهیم ؛ وگرنه سرنوشت او همان سرنوشت مادرش است،از این تفسیر میتوان اینگونه برداشت که اگر مادری به مسائل مذهبی چندان توجهی نداشته باشد نمیتوان ازفرزند او انتظار داشت که چندان مقید به اموز مذهبی باشد.مادری که خود حجاب را رعایت نمیکند چگونه میتواند الگوی حجاب و عفاف باشد برای دختری که به دنبال الگوست؟! ناگفته نماند که بعضی از مادران علی رغم حجای که خود میگیرند چندان توجهی به حجاب دختران خود ندارن و این در منطقه ای که ما زندگی میکنیم به وفور دیده میشود!!!این مادران در توجیه حجاب و پوشش نامناسب دختران خود بهانه ای میاورند که چندان قابل قبول نیست!مثلا برخی میگویند چون خود نتوانسته ایم آزاد باشیم میخواهیم فرزندانمان آزاد باشند و دلایلی از این قبیل که اصلا مبنای اخلاقی ندارند!اما مادری که خود از دوران کودکی پایبند مسائل مذهبی بوده سعی میکند این روحیه را در فرزند خود ایجاد کند که حجاب برای سلامت روج و جسمش مفید است،مادران الگوی دختران هستند،کاش بتوانیم الگوهای خوبی برای مادران آینده باشیم.

حجاب و آداب و رسوم
آنچه نا گفته پیداست این مطلب است که داشتن پوشش از اولین روزهای خلقت بشر امری رایج بوده است، که با گذشت زمان و با تکامل گونه های انسانی و با بیشتر شدن آگاهی های انسان، نحوه های پوشاندن جسم متفاوت شده و با توجه به جوامع بشری و فرهنگ های حاکم بر آنها دستخوش تغیر و تحول شده است.

آنچه باید به آن اشاره نمود این است که با توجه وجود فرهنگ های مختلف در جوامع بشری نوع پوشش و به تعبیر اسلامی نوع حجاب انسان ها تفاوت های چشمگیری دارد،هر کشوری دارای فرهنگ خاص خود است و نیز در درون هر کشوری خرده فرهنگ هایی یافت میشود که هر یک تعریف خاصی برای پوشش یا حجاب دارند، در واقع به دلیل وجود قومیت های و اقلیت های گوناگون در کشور ها نحوه پوشش ها دارای تفاوت های بسیاری شده اند، به عنوان نمونه در کشور اسلامی مان ایران قومیت های گوناگونی از قبیل ترک، کرد و بلوچ، ترکمن و مسیحی و زردشتی و…وجود دارد که هر یک رسوم خاصی برای لباس پوشیدن دارند.به عنوان مثال قوم ترک در مناطق شمال غرب ایران برای زنان لباس های بلند با دامن های پرچین را به عنوان پوشش میشناسند و یا در قوم کرد نیز به همین صورت زنان دامن های پرچین بلند ولباسهایی بلند به همراه دوختی بسیار زیبا رابه عنوان پوشش شناخته میشود.آنچه از همه ی گونه های پوشش در سنن و آداب و رسوم جوامع بشری ازگذشته های دور تا امروز در برخی کشورها میتوان فهمید این مطلب است که همگی لباس هایی بلند را به عنوان پوشش میدانسته اند و این بلندی و پرچین بودن لباس های زنانه یا لباس های مردانه نشان دهنده این امر است که نمی خواسته اند جسم انسان در معرض دید ویا در معرض هر گونه آسیبی قرار گیرد،امروزه این برهنگی های موجود در جوامع غربی و تا حدودی رخنه کرده درجوامع اسلامی ناشی از نفوذ دست هایی است که برای آداب و رسوم جوامع بشری و آرامش انسانها ذره ای احترام قائل نیستند و این زنگ خطری است برای کسانی که دم از فرهنگ و تمدن میزنند.

آنچه درمورد نقش آرامشگری حجاب باید گفت فراتر از هر مقاله و تحقیق چند صفحه ای است، اما به قول شاعر آب در یا اگر نتوان کشید هم بقدر تشنگی باید چشید،دراین متن شایسته دیده شد که به اندازه ی یک صفحه مطالبی را پیرامون نقش آرمشگر بودن حجاب و عفاف نوشت.

با کمی دقت در نعمت هایی که خدا به ما عنایت فرموده میتوان در یافت که هر مزه ی خوب و دلچسبی در پس پوسته ای سخت و تلخ مزه و غالبا زیبا نهفته است، به عنوان مثال گردو، میوه ای سرشار از خواص دارویی و مغذی است که دارای پوسته ای سخت و سنگی است و به راحتی نمیتوان به آن دست یافت، و یا پرتغال که میوه ای سرشار از ویتامین سی که برای سلامت و شادابی پوست و مقاوم شدن بدن دربرابر سرماخوردگی بسیار مفید است، در پس پوسته ای زیبا اما بسیار تلخ پنهان است، و نمونه های دیگر از میوه هایی که در محیط زندگی مان وجود دارد، همگی آن هسته مقوی و مفید خود را درون لایه ای مخفی کرده اند که براحتی نتوان به آن دست یافت.

حجاب نیز برای انسان چنین حالتی دارد، وجود مقدس انسان برای آرامشگری و التیام بخشی به جنس مخالف آفریده شده است (انتم لباس لهن و انتن لباس لکم)و این نقش درمانی و آرامشگری تنها در صورتی میتواند به نحو احسن ایفا شود که از هر گونه تحدی و ناخنک در امان بوده باشد، واین حفاظت از تجاوز و دست درازی بوسیله حجاب صورت میگیرد.
[ چهارشنبه دوازدهم مهر 1391 ] [ 21:45 ] [ بتول قره سوفلو ]
نظر بدهید