نفس و دو صفت آن (هوا و غضب) یک وسیله است که ارزش آن بسته به جهت عملی است که انسان برای آن تعیین میکند، نفس برای رسیدن به عرش یا سقوط در اسفل به هردوی اینها نیازمند است.اگر نفس مطمئنه باشد و بر دو صفت هوا و غضب غالب شود و به ندای ارجعی پاسخ دهد، مطلوبش تقرب به خدای سبحان میشود و از عالم بهائم به عالم ملائک صعود کند.در این انتخاب تنها مجاهدت شخص کافی نیست، برای اینکه نار دوزخ بر انسان نور شود لطف و توجه خداوند هم نیاز است و دوزخ همان صفات ذمیمه نفس اماره است، که با نور توبه که از انوار صفت توابی خداست از دل تو بیرون افتد.

(برگرفته ازکتاب داستان پیامبران در کلیات شمس)