بیا ایکه عمرت به هفتاد رفت

مگرخفته بودی که بر باد رفت

قیامت که بازار مینو نهند

منازل به اعمال نیکو دهند

بضاعت به چندان که آری بری

و گر مفلسی شرمساری بری

چوپنجاه سالت برون شد ز دست

غنیمت شمر پنج روزی که هست

چو مارا به غفلت بشد روزگار

تو باری دمی چند فرصت شمار(باب نهم بوستان سعدی)