ترس از رها شدن

18 خرداد 1391 توسط قره سوفلو

ترس از رها شدن و هبوط، گویی ریشه ای دارد به بلندای خلقت آدم.ترس از اینکه خداوند دستت را رها کند هر بار لرزه به جانت می اندازد و بار ها با خود این بیت را زمزمه میکنی که: هرگز نگویمت ز کرم دست من بگیر/سالهاست دستم گرفته ای، رهایم مکن

«معبودم آنچه شروع کردی از افزون بخشی ات پس تکمیلش فرما و انچه بخشیدی به من پس آنرا مگیر.»(مناجات الراغبین صحیفه سجادیه)

مطلب قبلی
مطلب بعدی
 1 نظر

موضوعات: بدون موضوع لینک ثابت

نظر از: موسسه آموزش عالی حوزوی معصومیه (خواهران) [عضو] 

در واليبال وقتي برنده‌اي، که توپ را به سمت حريف پرتاب کني، اما او به هر دليلي پاسخ ندهد.
احسان و نيکي به ديگران هم از همين دست است يعني تو وقتي برنده‌اي که ديگري به احسان تو پاسخ ندهد؛ يعني که به ديگران لطف کني اما لطفي نبيني و البته چنين احسان و لطفي است که براي تو مي‌ماند. نمي‌بيني که بسياري از محسنين و نيکوکاران هم‌چون يوسف نماندند، اما احسان و بزرگواري ايشان هنوز که هنوز است بر سر زبان‌ها مي‌چرخد و گوش‌ها را نوازش مي‌دهد.

مرد محسن ليک احسانش نمرد نزد يزدان دين و احسان نيست خرد (مولانا)

تمثیلاتی از استاد رنجبر

1391/03/24 @ 13:08


فرم در حال بارگذاری ...